Դու պետք է միշտ լինես քո սիրելի թիմի հետ և՛ հաղթանակի, և՛ պարտության ժամանակ: Պարտության, այլ ոչ թե պարտությունների անվերջանալի շարանի: Եկեք անկեղծ լինենք. այսօրվա Հայաստանի հավաքականի ցուցադրած խաղն ու իր շուրջ ստեղծված իրավիճակը չի տեղավորվում և ոչ մի ստանդարտների մեջ: Վստահ եմ, միայն ես չէ որ հետևում եմ Հայաստանի հավաքականի խաղին և չեմ հասկանում թիմի ֆուտբոլիստների գործողությունների տրամաբանությունը: Ուղղակի անհասկանալի է մեր այսօրվա հավաքականի խաղաոճը:
Հետևելով Ֆրանսիայի հետ խաղին, ես այդպես էլ չհասկացա` թե ի՞նչ մարտավարություն էր ընտրված այս խաղի համար:
1 - Տիրել գնդակին և դիրքային գրոհներ կազմակերպել:
2 - Հակագրոհներ:
3 - Միտումնավոր գնդակը հանձնել մրցակցին և օգտվել նրա սխալներից:
4 - Ընտրել խորը պաշտպանողական տակտիկա և օգտագործել միայն ստանդարտ դիրքերը:
Թվարկածներից և ոչ մեկը չերևաց մեր թիմի գործողություններում: Այնպիսի տպավորություն էր, որ ֆուտբոլիստները պարզապես չգիտեին ինչպե՞ս վարվել այդ կլոր, կաշվե և գունավոր տիպերով նախշված առարկայի հետ: Բերեմ օրինակ` թիմը տուգանային հարվածի իրավունք է ստանում դաշտի կենտրոնում, ֆուտբոլիստը մոտենում է գնդակին, մի քանի վարկյան մտածում ու.... դաշտի կենտրոնից հետ է փոխանցում դարպասապահին: Ստանալով այդ նույն կլոր, կաշվե, գունավոր տիպերով առարկան, դարպասապահը ուժեղ հարվածով նետում է առաջ և վերջ: Արդյունքում այդ առարկան` գնդակը, հայտնվում է մրցակցի մոտ: Սա խոսում է ֆուտբոլիստների մոտ վստահության պակասի մասին: Դա կարող է առաջանալ` մարզչի կողմից վատ մոտիվացնելուց, կամ ֆուտբոլիստների կողմից գործին մատների արանքով նայելուց:
Սպասենք Ալբանիայի հետ հանդիպմանը և հուսանք, որ այդ խաղում մեր հավաքականի տղաները կուրախացնեն մեզ` երկրպագուներիս և հաղթական նոտայով կավարտեն այս ընտրական փուլը:
Комментариев нет:
Отправить комментарий