Ինչու՞ պետք է հետևել «Copa América 2016»-ին:

Հունիսի 4-ին  կմեկնարկի Ամերիկայի Գավաթ 2016-ը: Հին աշխարհի հեղինակավոր ԵՎՐՈ 2016-ը անարդարացիորեն զրկել է ուշադրությունից Ամերիակայի Գավաթ 2016-ը: Բայց այս տարվա մրցաշարը շատ առումներով յուրահատուկ է: Փորձենք հասկանալ թե ինչո՞վ է  յուրահատուկ  «Copa América 2016»-ը և ինչու՞ պետք է դրան հետևել ոչ պակաս ուշադրությամբ` քան ԵՎՐՈ 2016-ին:

Հոբելյանական մրցաշար

Հարավային Ամերիկայի ուժեղագույն հավաքականների միջև առաջին խոշոր մրցաշարը տեղի է ունեցել 1916 թվականին և այս տարի լրանում է մրցաշարի 100-ամյակը: Վերջին տարիներին Ամերիկայի Գավաթի մրցաշարը` այնպես ինչպես ԵՎՐՈ-ն, անցկացվում է 4 տարին մեկ անգամ, սակայն այս տարի 100-ամյա հոբելյանի կապակցությամբ մրցաշարը խախտում է ավանդույթները: Վերջին Ամերիկայի Գավաթը տեղի է ունեցել նախորդ տարի Չիլիում, որտեղ էլ հաղթանակի հասան հենց չիլիացիները: Այս տարվա մրցաշարը ոչ թե խախտում է դրա ընթացակարգի հերթականությունն, այլ պարզապես փոքրիկ փոփոխություն կատարում: Հաջորդ Ամերիկայի Գավաթը տեղի կունենա 2019 թվականին (պահպանելով 4 տարին մեկ անցկացվող կարգը), իսկ 2017 թվականին Ռուսատանում կայանալիք Կոնֆեդերացիայի Գավաթին կմասնակցի ոչ թե այս, այլ նախորդ տարվա հաղթող հավաքականը` այսինքն Չիլին:

Բայց ֆուտբոլասերների համար դա այնքան էլ կարևոր չի, քանզի կա եզակի հնարավորություն, հետևելու հավաքականների մասշտաբով մեծ հետաքրքրություն վայելող ֆուտբոլային մրցաշարի:



Առաջին մրցաշարը, որն անցկացվում է Հարավային Ամերիկայի սահմաններից դուրս

Ամերիկայի Գավաթի խաղարկություններում միշտ մասնակցել են հարավամերիկյան հավաքականներ, սակայն վերջերս մրցաշարի կազմակերպիչները որոշել են հարևան` Հյուսիսային Ամերիկայից հավաքականներ հրավիրել:
 Հյուսիսային Ամերիկայում ֆուտբոլային գլխավոր մրցաշարը ԿՈՆԿԱԿԱՖ Ոսկե Գավաթն է, իսկ Հարավային Ամերիկայում` Ամերիկայի Գավաթը: Բայց այս տարի` պատմության մեջ առաջին անգամ, այս մրցաշարը կկայանա Ամերիկա մայրցամաքի հյուսիսային հատվածում` Ամերիկայի Միացյալ Նահանգներում: Իսկ հավաքականններ ընդգրկված են Ամերիկայի և՛ հյուսիսից, և՛ հարավից:


Մեծ թվով ֆավորիտներ

Տնային պատերի գործոնն, ինչպես հայտնի է շատ կարևոր է յուրաքանչյուր հավաքականի համար, բայց այս տարի ոչ մի հարավամերիկյան հավաքական չունի այդ առավելությունն, ինչն էլ մրցաշարին յուրօրինակ մրցակցություն է հաղորդում:



Ամերիկայի Գավաթ մրցաշարը բոլորովին էլ Բրազիլիայի և Արգենտինայի հավաքականներով չի սահմանափակվում, ինչպես կարող է թվալ շատերին: Որքան էլ որ, պարադոքսալ է հնչում. Լեո Մեսսին իր կարիերայի բազմաթիվ տիտղոսների մեջ չի կարող պարծենալ Ամերիկայի Գավաթով: Վերջին անգամ արգենտինացիներն այս մրցաշարում չեմպիոն են դարձել հեռավոր 1993 թվականին: Այնպես որ, Մեսսի-Ագուերո-Իգուային եռյակի և խաղընկերների մոտիվացիան անսահման է:

Բրազիլիայի հավաքականն արդեն երկու անգամ անընդմեջ ձախողում է մրցաշարը և այդ երկու անգամներն էլ «պենտակամպեոնների» ճանապարհին կանգնել են համեստ պարագվայցիները: Անկասկած բրազիլացիներն ևս ցանկանում են մեծ հաջողությունների հասնել, սակայն թիմի գլխավոր աստղի` Նեյմարի բացակայությունը, կարող է զգալի թուլացնել աշխարհի հնգակի չեմպիոններին: Ամեն դեպքում Բրազիլիայի հավաքականում հավաքված են մեծ թվով երիտասարդ և հեռանկարային ֆուտբոլիստներ, որոնք ևս ի վիճակի են արժանի մրցակցություն ցուցաբերել յուրաքանչյուրին:


Ներկայիս գավաթակիրը Չիլիի հավաքականն է և ինչու՞ նրանք չեն կարող կրկնել հաջողությունը: Թիմում հավաքված են այնպիսի աստղեր` ինչպիսիք են Ալեքսիս Սանչեսն ու Արտուրո Վիդալը: Հետաքրքիր կլինի նաև հետևել չիլիացիների նոր գլխավոր մարզիչ` Խուան Անտոնիոյի Պիցցիի աշխատանքին:

Ուրուգվայի հավաքականը վերջին անգամ հաղթել է այս մրցաշարում 2011 թվականին: Գերազանց մարզավիճակում է թիմի առաջատար Լուիս Սուարեսը, սակայն ուրուգվայցիների գլխավոր մարզիչ Օսկար Տաբարեսը մրցաշարի սկզբում չի կարող հույսը դնել Սուարեսի վրա, քանզի վերջինս ապաքինվում է վնասվածքից, բայց ընդգրկված է թիմի հայտացուցակում: Դե իսկ պաշտպանական զույգը` ի դեմս Գոդինի և Խիմենեսի, վստահություն է ներշնչում: Չենք մոռանում նաև Էդինսոն Կավանիի մասին, ով վերջապես պետք է փորձի ցուցադրել իր բարձր կարգը նաև հավաքականում:


Կոլումբիայի հավաքականը Կուադրադոյի, Խամեսի և Բակկայի հետ նույնպես կփորձի միջամտել մրցանակային տեղերի համար պայքարին:
 Պերուի հավաքականը վերջին երկու մրցաշարերում դարձել է բրոնզե մեդալակիր:  Էկվադորը, որը հիանալի է հանդես գալիս ԱԱ 2018-ի ընտրական փուլում` զբաղեցնելով երկրորդ հորիզոնականը, ևս վտանգավոր մրցակից է:

Դե իհարկե այս մրցաշարին յուրահատուկ կերպով է մոտենում ընդունող երկրի` ԱՄՆ-ի հավաքականը: Յուրգեն Կլինսմանի թիմում հավաքվել են ինչպես փորձառու(Մայքլ Բրեդլի), այնպես էլ երիտասարդ (Քրիստիան Պուլիշիչ)  ֆուտբոլիստներ:


«Խելքը գլուխն է հավաքել» Մեքսիկայի հավաքականը: «Կանաչների» կազմում վերջին երկու մրցաշարերում տարօրինակ էքպերիմենտներ էին նկատվում` մեկ ճանապարհ էին բացում երիտասարդների համար, մեկ չէին հրավիրում Եվրոպայում հանդես եկող ֆուտբոլիստներին: Այս ամենն երկու դեպքում էլ ավարտվեց խայտառակությամբ` առանց հաղթանակների, ինչը հարիր չէ նման կարգի հավաքականին: Այս տարի մեքսիկացիների կազմը մոտ է լավագույնին, ինչն էլ նշանակում է, որ նրանք կփորձեն վերադառնալ իրենց երբեմնի մակարդակին:


Կոստա-Ռիկայի հավաքականը ՉԼ-ի եզրափակչից հետո զրկվեց իր գլխավոր աստղ` Կեյլոր Նավասից, սակայն այստեղ ևս կան ֆուտբոլիստներ, ովքեր կփորձեն բարձր պահել իրենց երկրի պատիվը: Նրանք են` Խոել Կեմպբելը, Օսկար Դուարտեն, Բրայան Օվիեդոն: Իսկ բոլորիս կողմից սիրելի դարձած «Լեսթերի» ավագ` Ուես Մորգանը, կփորձի հրաշքներ գործել բավականին համեստ Յամայկայի հավաքականի հետ:

Մի խոսքով Ամերիկայի Գավաթ 2016-ը` ինչպես երբեք հարուստ է ինտրիգներով, աստղային հավաքականներով և ֆուտբոլիստներով: Այս տարի ԱՄՆ-ում դիտարժան ֆուտբոլի պակաս չի լինի, այնպես որ, չկորցնեք այդ հնարավորությունը հետևելու այս մրցաշարին:



                                                                                    Միհրան Ալեքսանյան

Ժոզե Մոուրինյո: Թակելով «Երազանքների Թատրոնի» դռները

Անգլիական մի գրանդ ակումբի հետ տապալել մրցաշրջանը և վեց ամիս հետո պայմանագիր կնքել  անգլիական մեկ այլ գրանդ ակումբի հետ, այսպիսի բան կարող էր անել միայն Ժոզե Մոուրինյոն: Հենց այդ պատճառով էլ նա պարոն «Յուրահատուկն» է:

 Ժոզեի ու «Ման. Յունայթեդի» համագործակցությունը շահավետ է երկու կողմերի համար էլ: Երկուսն էլ  գերմոտիվացված են` ֆուտբոլային աշխարհին ապացուցելու համար, որ ուժեղները միշտ էլ վերադառնում են: 

Ցանկացած տեսանկյունից Մոուրինյոյի նշանակումը «Մանչեսթեր Յունայթեդի» համար ձեռնտու է:

Մարկետինգային տեսանկյունից առաջին հերթին պետք է նշել, որ Ժոզե Մոուրինյոյի անունը գրանցված է ինչպես ապրանքանիշ (բրենդ): Հենց դրա պատճառով էր ձգձգվում  պայմանագրի կնքումը: «Կարմիր Սատանաների» ղեկավարությունը քաջ գիտակցում է, որ Չեմպիոնների լիգայից դուրս մնալը վնասել է թիմի բյուջեն: Իսկ Ժոզեի նշանակմամբ մարկետինգային ակտիվությունը մեծ գումարներ կբերի ակումբին: 

Նոր ֆուտբոլիստների հրավիրումը:

Այն, որ Ժոզեն Լուի վան Գաալից ավելի լավ կարող է գրավել համաշխարհային ֆուտբոլի աստղերի ուշադրությունը, կարծում եմ ոչ ոք կասկածի տակ չի առնի: Խոսքերիս ապացույցն են Զլատան Իբրահիմովիչի և «Մանչեսթեր Յունայթեդի» միջև ընթացող բանակցությունները: Իսկ հաշվի առնելով նրանց միջև եղած փայլուն հարաբերությունները` այդ գործարքը կհասնի իր տրամաբանական ավարտին: Ու անկախ մամուլում եղած այն լուրերի, որ Զլատանը պահանջում է բավականին բարձր աշխատավարձ, այդ գործարքը ֆինանսական տեսանկյունից կարող է օգտակար լինել «ՄՅՈՒ»-ի համար: Շվեդ ֆուտբոլիստը կտեղափոխվի ազատ գործակալի կարգավիճակով, իսկ գովազդներից և մարզաշապիկների վաճառքից մեծ գումարներ կապահովի ակումբի համար: Եթե սրան էլ գումարենք Իբրահիմովիչի գերազանց մարզավիճակը` պատկերն ավելի ամբողջական կլինի: 

 Արդեն իսկ շրջանառվում են լուրեր, որ Ժոզեն փորձում է ձեռք բերել այնպիսի ֆուտբոլիստների` ինչպիսիք են Պոլ Պոգբան, Անտուան Գրիզմանը, Ռաֆայել Վարանը: 

Խաղի դիտարժանությունը:

Լուի վան Գաալի օրոք «Մանչեսթեր Յունայթեդի» ցուցադրած խաղը զուրկ էր փայլից: Այն բացի գնդակին տիրելուց ոչ մի այլ բաղադրիչ չուներ: Իսկ Մոուրինյոն ունի իրեն յուրահատուկ խաղային մոդել, որը միշտ իրեն հաջողություն է բերել: Նույնիսկ այն դեպքում, երբ Մոուրինյոյի թիմերը գնդակը հանձնել են մրցակցին և անցել խուլ պաշտպանության, միևնույնն է կարողացել են մի քանի գերազանց հակագրոհներով գեղեցկացնել խաղը: Եվ հետո ֆուտբոլում պետք է գնահատել ոչ միայն հարձակումը, այլ նաև պաշտպանությունը: Իսկ Ժոզեի թիմերը միշտ էլ փայլել են ամուր և կանգուն պաշտպանությունով: 

Երիտասարդների հետ աշխատելու ունակությունը: 

Չգիտեմ թե ինչու, ձևավորվել է թյուր կարծիք, որ Ժոզե Մոուրինյոն չի կարողանում երիտասարդ տաղանդներ հայտնաբերել և համապատասխան կերպով աշխատել նրանց հետ: Այս թեման առանձին և մանրակրկիտ շոշափման կարիք ունի, որից հետո ես խոստանում եմ ձեզ ապացուցել, որ այդ պնդումը իրոք սխալ է: Հետևեք Ֆուտբոլ 365 կայքի լրահոսին, շատ շուտով կանդրադառնանք այդ թեմային: 

Եվ վերջապես հաղթողի հոգեբանությունը

Ժոզե Մոուրինյոն այն մարդն է, ով իր մեծ փորձով կարող է վարակել «Մանչեսթեր Յունայթեդում» հավաքված մեծ թվով անփորձ երիտասարդներին հաղթողի հոգեբանությամբ: 

Հ.Գ. Ժոզե Մոուրինյոն ժամանակին ասել էր. «Եթե «Մանչեսթեր Յունայթեդը» գլխավորելու համար պետք լինի սպասել թեկուզ 20 տարի, ապա ես պատրաստ եմ»: Այսինքն` երազանքների իրականացում «Երազանքների Թատրոնում»:

Գավաթային եզրափակիչների ամփոփում

Մայիսի 21-ին և 22-ին տեղի ունեցան  եվրոպական առաջատար Թոփ 5 առաջնությունների գավաթային եզրափակիչները: Եվ ինչպես  սպասվում էր, բոլոր խաղերում հաղթանակի հասան ֆավորիտները: Անդրադառնանք այդ խաղերին ավելի մանրամասն:



Անգլիա ՖԱ Գավաթ, «Ուեմբլի» մարզադաշտ, «Քրիստալ Փելաս- Ման. Յունայթեդ» 1:2

Պատմության կրկնություն` այս դեպքում մասամբ:

Լուի վան Գաալը «Մանչեսթեր Յունայթեդի» հետ նվաճեց իր առաջին տիտղոսը: Հետաքրքիր զուգադիպություն. Լեգենդար Սըր Ալեքս Ֆերգյուսոնը նույնպես իր առաջին տիղոսը նվաճել է «Քրիստալ Փելասի» դեմ 1990 թվականին կայացած  Անգլիայի գավաթի եզրափակիչ խաղում հաղթանակ տոնելով: Բայց եթե շոտլանդացու դեպքում այդ հաղթանակը  օգնեց նրան պահպանել իր պաշտոնը (1990 թվականին Ֆերգյուսոնը կանգնած էր հեռացման շեմին), ապա հոլանդացու համար նույնն անել հնարավոր է չհաջողվի:
 Անկախ ամեն ինչից, Լուի վան Գաալի «փիլիսոփայությունը» այս անգամ տվեց իր արդյունքը: Թիմերը հանդիպման հիմնական ժամանակում փոխանակվեցին մեկական գնդակներով, որից հետո ավելացված 30 րոպեների ընթացքում «մանկունիացիները» մնալով 10  հոգով այնուամենայնիվ կարողացան  հաղթանակ կորզել`  Ջեսսի Լինգարդի գոլի շնորհիվ:

 Այս մրցաշարում «Մանչեսթեր Յունայթեդը» վերջին անգամ հաջողության հասել էր 12 տարի առաջ: Եվ հնարավոր է, որ վերջին երեք տարիների տապալված մրցաշրջաններից հետո, այս հաղթանակը կկարողանա վերակենդանացնել թիմին` բայց արդեն նոր գլխավոր մարզչի հետ: Ամեն դեպքում Լուի վան Գաալը մեծ աշխատանք կատարեց Մանչեսթերում այս երկու տարիների ընթացքում և  մեծ թվով տաղանդավոր երիտասարդների բացահայտեց: Այնպիսի ֆուտբոլիստներ` ինչպիսիք են Մարկուս Ռեշֆորդը, Ջեսսի Լինգարդը, կարող են դառնալ ոչ միայն «Ման. Յունայթեդի», այլ նաև Անգլիայի ազգային հավաքականի պայծառ ապագան:

Ինչ վերաբերում է «Քրիստալ Փելասին», ապա նրանք առանց այդ էլ «իրենց գլխից բարձր» էին ցատկել` հասնելով մինչև եզրափակիչ: Թիմի գլխավոր մարզիչ Ալան Պարդյուն, (ով ֆուտբոլիստի կարգավիճակով «արծիվների» կազմում մասնակցել է վերոհիշյալ 1990 թվականի եզրափակչին), կարողացել է լավ թիմ հավաքել: Բայց խաղի ելքն արդարացի էր:


ԳԵրմանիայի գավաթ, Բեռլին, «Օլիմպիաշտադիոն», «Բավարիա» - «Բորուսիա Դ» 0:0 հետխաղյա 11 մ-ով` 4:3

Արցունքոտ հրաժեշտ` հաղթական ակորդով

Խոսեպ Գվարդիոլայի վերջին խաղը «Բավարիայի» ղեկին անցավ  գեղեցիկ և վտանգավոր պահերով լի, իսկ ավարտվեց արցունքոտ վերջաբանով: Գվարդիոլան Դուգլաս Կոստայի հաղթական 11մ-ից հետո չկարողացավ զսպել արցունքները: Բայց այս խաղում անկասկած մեզ ավելի շատ հետաքրքրում էր մեր հայրենակից Հենրիխ Մխիթարյանը: Եվ գիտեք հանդիպման ավարտից հետո շատ կարծիքներ հնչեցին, թե Հենրիխը չի կարողանում իրեն լավագույնս դրսևորել կարևոր խաղերում: Պարզապես ցանկանում եմ հիշեցնել այդպիսի կարծիք ունեցողներին, որ մրցաշրջանը մոտենում է ավարտին և ամբողջ մրցաշրջանում հանդես գալ բարձր մակարդակով երբեմն  չի հաջողվում նույնիսկ «այլմոլորակային» Լեո Մեսիին: Հենոն ակտիվ էր հանդիպման ընթացքում, երկու անգամ կարողացավ լրջորեն սպառնալ Մանուել Նոյերի դարպասին. պարզապես Տուխելի ընտրած հակագրոհների մարտավարության պատճառով, ամբողջ «Բորուսիան» իրեն նման չէր` չնայած  ստեղծած մի քանի վտանգավոր պահերի:



Իտալիայի Գավաթ, Հռոմ, «Ստադիո Օլիմպիկո», «Յուվենտուս» - «Միլան» 1:0 (լրացուցիչ ժամանակ) 

«Յուվենտուս» 2x2

Թուրինի «Յուվենտուսը» Ալվարո Մորատայի գոլի շնորհիվ հաղթեց այս խաղում և յուրօրինակ ռեկորդ սահմանեց` դառնալով իտալական առաջին ակումբը, որն երկու տարի անընդմեջ դառնում է առաջնության և գավաթի հաղթող: «Յուվենտուսի» մասին ամեն ինչ պարզ է, իսկ ահա «Միլանի» ապագան շարունակում է մնալ մշուշոտ: «Միլանն» այս խաղում հաղթելու ռեալ շանսեր ուներ: Նոր գլխավոր մարզիչ Քրիստիան Բրոկին կարող էր մրցաշրջանն ավարտել հաղթական նոտայով, սակայն...  Գավաթային եզրափակչում հաղթանակը, միակ ճանապարհն էր Եվրոպա Լիգայի հաջորդ մրցաշրջանում ընդգրկվելու համար, բայց միլանցիները դրանից էլ զրկվեցին:
Երկրորդ տարին անընդմեջ թիմը մնում է առանց  եվրագավաթների: Այնուամենայնիվ, «Միլանի» ներկայիս սեփականատեր Սիլվիո Բեռլուսկոնին  վերջնականապես  որոշել է վաճառել ակումբի բաժնետոմսերը չինացի գործարարներին: Բանակցություններն արդեն ընթացքի մեջ են և միգուցե նոր ներդրումների շնորհիվ թիմը կկարողանա վերելք ապրել:
 Այլապես անընդհատ մարզչական փոփոխություններն ու ազատ գործակալների հավաքագրումը ոչ մի լավ բանի չի հանգեցնի:


Իսպանիայի Արքայական Գավաթ, Մադրիդ, «Վիսենտե Կալդերոն» մարզադաշտ, «Բարսելոնա» - «Սևիլիա» 2:0 (լրացուցիչ ժամանակ)

Գերլարված 120 րոպեներ Մադրիդում

Այս խաղում հաղթանակի հասնելու ավելի մեծ շանսեր ունեին «Սևիլիայի» ֆուտբոլիստները, բայց ինչպես երևում է հոգնածությունը խանգարեց, քանզի հինգ օրվա մեջ խաղալ երկու եզրափակիչ այդքան էլ հեշտ չէ: Միայն հոգնածությամբ կարելի է բացատրել այն, որ մի ամբողջ երկրորդ խաղակես խաղալով թվային առավելությամբ, Ունայ Էմերիի ֆուտբոլիստները չկարողացան հաջողության հասնել:
Ամեն դեպքում «Սևիլիայի» ղեկավարությունը կարող է գոհ լինել իսպանացի մասնագետի կատարած աշխատանքից:
Դե իսկ «Բարսելոնայի» ֆուտբոլիստները գովասանքի արժանի կամք դրսևորեցին, չնայած Սուարեսի և Մասկերանոյի կորուստներին: Առաջին խաղակեսում «Բարսելոնան» մի փոքր կաշկանդված էր գործում, իսկ երկրորդում շեշտը դնելով հակագրոհների վրա, Լուիս Էնրիկեի ֆուտբոլիստները կարողացան քարմիր քարտ «վաստակել»` այս անգամ արդեն մրցակցի ֆուտբիստի համար:  Կարելի է խոսել մրցավարական սխալների մասին, բայց կարծում եմ, որ արդեն շատերն են հասկացել. մրցավարական սխալները խաղի մի մասն են կազմում: Լարված 90 րոպեներից հետո` երբ թիմերը ֆուտբոլիստների թվով հավասարվեցին, «Բարսան» նորից  տիրեց նախաձեռնությանը: Ալբայի և Նեյմարի խփած գոլերին, «Սևիլիայի» ֆուտբոլիստները չկարողացան պատասխանել նույնիսկ վտանգավոր պահերով:
 Արդյունքում «Բարսելոնան» նվաճեց պատմության 28-րդ Արքայական գավաթը:





Ֆրանսիայի Գավաթ, Փարիզ, «Ստադ դե Ֆրանս» մարզադաշտ, « Օլիմպիկ Մարսել» - «ՊՍԺ» 2:4


Զլատան Իբրահիմովիչի բենեֆիսը

Եվրոպական Թոփ 5 երկրների միակ գավաթային եզրափակիչը, որտեղ հաղթողը որոշվեց հանդիպման հիմնական ժամանակում: Այլ կերպ չէր էլ կարող լիներ, քանզի այս խաղին մասնակցում էր անձամբ Զլատան Իբրահիմովիչը: Իսկ եթե ավելի լուրջ, ապա «ՊՍԺ»-ն ինչպես միշտ առանց մեծ դժվարության կարողացավ հաղթանակ տոնել, իսկ օրվա հերոսը դարձավ նույն Զլատան Իբրահիմովիչը` իր հրաժեշտի խաղում դառնալով դուբլի և մեկ գոլային փոխանցման հեղինակ:

 Մարսելի «Օլիմպիկը» փորձեց տապալված մրցաշրջանի ավարտին պատվով դուրս գալ ստեղծված իրավիճակից` սակայն ապարդյուն: Ակումբում մեծ խառնաշփոթ է կապված թիմի ղեկավարների հետ: Ամբողջ Մարսելը բոյկոտում է, իսկ այս խաղից հետո բոլորի համբերության բաժակը լցվեց: Թիմի միակ լուսավոր կետը բելգիացի երիտասարդ հարձակվող Միշի Բաչուային է, ով իդեպ այս խաղում  կարողացավ աչքի ընկնել խփած գոլով:




 ՎԵՐՋԱԲԱՆ


Եվրոպական ակումբային մրցաշրջանն ավարտվեց: Կարծում եմ վերջաբանը լավ ստացվեց, չնայած լի էր հրաժեշտի պահերով: Լուի վան Գաալ, Զլատան Իբրահիմովիչ, Պեպ Գվարդիոլա, Ալվարո Մորատա, նրանք այն մարդիկ են, որոնց համար այս խաղերը դարձան վերջինը իրենց ակումբներում: Տեսնենք թե ուր կտանեն նրանց ճաննապարհները: 


                                                                                 Միհրան Ալեքսանյան

«Oculus Rift» Վիրտուալ աննախադեպ հեղափոխություն սպորտում

Ցանկանու՞մ եք դիտել Անգլիայի ֆուտբոլի ազգային հավաքականի խաղերը «Ուեմբլի» մարզադաշտից` չհեռանալով ձեր բազմոցից, կամ կատարել հաղթական «թաչդաուն» Սուպերբոլում ձեր բակից.
Դա հնարավոր է, ավելի ճիշտ հնարավոր է վիրտուալ կերպով:

Վերջերս հանրությանը ներկայացված նոր սերնդի «Oculus Rift» վիրտուալ իրականության ակնոցները` որոնք թույլ են տալիս օգտագործողին ներխուժել վիրտուալ աշխարհ, այս միտքը գործնականում դարձրեցին իրագործելի:



Վիրտուալ իրականությունը երկար ժամանակ իսկական գլուխկոտրուկ էր համակարգչային տեսախաղերի արդյունաբերության մեջ: 90-ականների սկզբից մի շարք ընկերություններ փորձեցին ստեղծել մի սարք, որը ձեզ կներքաշեր դեպի վիրտուալ աշխարհ: Իսկ արդեն հիմա, այնպիսի ակնոցներ, ինչպիսիք են «Oculus Rift»-ը , «HTC Vive»-ը , «PlayStation VR»-ը , «Samsung Gear VR» -ը թույլ են տալիս լիովին ընկղմվել վիրտուալ իրականության մեջ: Անկախ նրանից հասանելի են դրանք գնման, թե դեռ գտնվում են զարգացման գործընթացում,  միևնույնն է այդ ակնոցներն  էական ազդեցության կունենան համակարգչային տեսախաղերի ոլորտում և ոչ միայն:


Արդեն հիմա պրոֆեսիոնալ մարզիկները օգտագործում են վիրտուալ իրականության տեխնոլոգիաները` որպեսզի բարելավեն իրենց հմտությունները:
 Եվ շատ շուտով սպորտասեր հասարակությունը նույնպես կկարողանա  օգտվել այդ տեխնոլիգիաների պտուղներից և  վայելել սպորտային կենդանի  իրադարձությունները` նույնիսկ չգտնվելով բուն իրադարձության կիզակետում:


Հնարավո՞ր է հետևել սպորտային իրադարձությանը վիրտուալ իրականության տեխնոլոգիայի օգնությամբ


Եթե դուք ունեք պլանշետ կամ սմարթֆոն, ապա դուք արդեն շատ մոտ եք կանգնած նրան, որպեսզի հետևեք սպորտային իրադարձություններին բոլորովին նոր տեսանկյունից:
 Պանորամային տեսախցիկների օգտագործման մակարդակի բարձրացումը թույլ է տալիս «Facebook»-ի կամ «Youtube»-ի օգնությամբ դիտել նյութ` մատի մեկ հպումով փոփոխելով տեսախցիկի օբյեկտիվը կամ հեռախոսի դիրքը: Ձեր սմարթֆոնի էկրանը դառնում է «գաղտնի դուռ» դեպի իրադարձության կուլիսներ:

«Atticus Digital» ընկերությունը «BBC Sport Wales» հեռուստաալիքի համար ստեղծել էր տեսագրություն, որը նկարահանված էր «Պրինսիպալիտի Ստեդիում» մարզադաշտից Ռեգբիի  Վեց Ազգերի գավաթի խաղարկության  ազգային հիմների կատարման ժամանակ` խաղադաշտի կողային գծից:

«Atticus Digital» ընկերության տնօրեն Մարտին Մակկեիբ. «Մենք ցանկանում ենք մարզասերին մոտեցնել իրադարձությանն այնքան, որքան դա հնարավոր է: Նույնիսկ ցանկանում ենք պանորամային տեսախցիկ տեղադրել գլխավոր մրցավարի վրա: Կարծում եմ դա հետաքրքիր նորամուծություն կլինի»: 

Բայց ոչ մի իրադարձություն դեռևս հասանելի չէ իրական ժամանակում: Ամեն ինչ նկարահանված է լինում նախապես: Սակայն ամենից շատ օգտագործողը ցանկանում է հետևել սպորտին ուղիղ եթերում` վիրտուալ տեղ զբաղեցնելով մարզադաշտում:

Տեսականորեն դուք կարող եք վճարել «Օլդ Տրաֆորդ» մարզադաշտում հանրահայտ «Սթրեթֆորդ Էնդ» տրիբունայում տեղ զբաղեցնելու համար` չհեռանալով ձեր տանից:


Պրոֆեսոր Էնդի Միխ Սոլֆորդի համալսարանի նոր տեխնոլոգիաների փորձագետ. «Վիրտուալ իրականությունը նոր տնտեսական հնարավորություններ է ստեղծում սպորտային ակումբների համար, ինչի շնորհիվ կազմակերպությունները կգտնեն ճանապարհներ դրանից օգտվելու համար: Վիրտուալ դաշտը ստեղծողների համար սա նոր եկամտի աղբյուր է` քանի որ գրավում է մի շարք հովանավորների ուշադրությունը: Կարճ ասած վիրտուալ իրականությունը հզոր օգնական է տնտեսական ազդեցության մեծացման գործում»:


Ե՞րբ այս ամենը տեղի կունենա 


Այստեղ կարծիքները տարբեր են: Վիրտուալ իրականության տեխնոլոգիան բավականին թանկ է և պահանջում է գերհզոր համակարգիչ` բարձր տեխնիկական հատկություններով:
 Էնդի Միխ. «Ես իսկապես մտածում եմ, որ դա տեղի կունենա ամենաշատը հինգ տարի հետո: Հնարավոր է նաև հաջորդ երկու տարիների ընթացքում: Սարքավորումը մեծ է և ընդարձակ, ու բացի այդ, դժվար թե դուք ցանկանաք անցկացնել 90 րոպե վիրտուալ իրականության ակնոցներով: Բայց երբ դրանք դառնան ավելի հարմարավետ և մատչելի` մարդիկ ամենայն հավանականությամբ կսկսեն գնել դրանցից»:

Էնդի Միխը կարծում է, որ առաջիկա երեք տարիների ընթացքում շատ մարդիկ մուտք կունենան դեպի վիրտուալ իրականություն , իսկ Դերեք Բելչը («Strivr» վիրտուալ իրականության  մարզումային գործընթացի համար նախատեսված համակարգի ստեղծողը), թերհավատորեն է մոտենում այս հարցին.

 «Ես այդքան էլ չեմ կիսում այդ կարծիքը: Ես մտածում եմ, որ մի օր այդ ամենը կդառնա հնարավոր: Տեսախցիկներրը շատ հեռու են և չեմ կարծում որևէ մեկը կցանկանա երկու ժամ անցկացնել այդ ակնոցներով»:

«VR Beyond Sports» ընկերության տնօրեն Սանդեր Ջեյ Շոուտենը նշում է, որ ավելի շահավետ է ասիական շուկան, քանզի նրանցից շատերը հնարավոր է երբեք հնարավորություն չունենան ներկա գտնվելու այս կամ այն եվրոպական սպորտային մրցաշարերին: Հենց այս հանգամանքն էլ կխթանի վիրտուալ ակնոցների մեծաքանակ վաճառքին:


Ինչպե՞ս այն կօգնի ֆուտբոլիստներին

Սպորտում  վիրտուալ իրականության տեխնոլոգիաների օգտագործումը բոլորովին էլ նոր երևույթ չէ:
2014 թվականի Աշխարհի Առաջնության ժամանակ Լուի վան Գաալի գլխավորած Հոլանդիայի հավաքականը փորձարկեց հոլանդական «Beyond Sports» ընկերության կողմից ստեղծված համակարգը: Դրա շնորհիվ ֆուտբոլիստները հագնելով հատուկ ակնոցներ, կարողանում էին իրենց վրա զգալ խաղի առանձին դրվագները: Այս համակարգի շնորհիվ նրանք կարող են ճիշտ որոշումներ կայացնել արդեն խաղադաշտում` չկրկնելով նախկին սխալները: Օրինակ` պետք էր արդյո՞ք տվյալ դրվագում փոխանցել աջ, թե ոչ: Այս համակարգի շնորհիվ կրճատվում է որոշումներ ընդունելու ժամանակը, բացի այդ, այն օգնում է մարզիչներին ավելի հեշտ հասցնել իրենց մտքերը ֆուտբոլիստներին:

Հոլանդական երկու ակումբներ` «ՊՍՎ Էյդհովենն» ու «ԱԶ Ալկմարը»  նույնպես օգտվում են այս նորարարությունից: Կան նաև շատ օգտատերեր, որոնք չեն ցանկացել հրապարակել իրենց անունները:

   Սանդեր Ջեյ Շոուտեն. «Դու նստած ես աշխատասենյակում կամ սրճարանում  և գիտես թե ինչ է կատարվում այնտեղ հենց հիմա: Ֆուտբոլիստների համար շատ կարևոր է ունենալ տարածության զգացում խաղադաշտում: Այդ ակնոցներով կարելի է նույնիսկ մարզումներ անցկացնել»:


Ինչպե՞ս է այն աշխատում


«Beyond Sports» համակարգը օգտագործում է խաղադաշտում տեղակայված բոլոր տեսախցիկների և ֆուտբոլիստների ֆիզիկական տվյալների համադրությունը, որպեսզի վերարտադրի խաղային դրվագները: Դա նման է FIFA կա PES  համակարգչային խաղերին:

Բայց արդյո՞ք այն օգնում է ֆուտբոլիստներին

 Սանդեր Ջեյ Շոուտեն «Կարծես թե այո: Դու իսկապես քեզ զգում ես խաղադաշտում, քանի որ, նույնիսկ երբ պտտվես կտեսնես դարպասապահին:Հենց այդ պատճառով էլ այս տեխնոլոգիան շատ օգտակար է մարզումային ծրագրերի ժամանակ: Դու կարող ես ընտրել կոնկրետ դրվագ և մանրամասն ներկայացնել ֆուտբոլիստին` բացատրելով թե նա որ դեպքում ի՞նչ սխալ է թույլ տվել»:


Օգտագործվու՞մ է այս տեխնոլոգիան այլ սպորտաձևերում

Ֆուտբոլը դեռևս  լիովին չի գնահատել վիրտուալ իրականության  հնարավորությունները, այն դեպքում երբ ամերիկյան ֆուտբոլը զգալի առաջընթաց է ապրել այս ոլորտում:

Երեք տարի առաջ, երբ Դերեք Բելչը դեռևս Սթենֆորդի համալսարանի թիմի մարզիչն էր, որպես իր մարզումային ծրագրի բաղկացուցիչ մաս մշակել  էր «Strivr» համակարգը:
«Դալաս Կովբոյսը» ՆՖԼ-ի առաջին ակումբն էր, որն օգտագործեց այս համակարգը: Այժմ այդ թիմերը վեցն են` չհաշված 12 համալսարանական թիմերը:
Ինչպես հասկացաք գնալով օգտատերերի թիվը մեծանում է:

Կան դրվագներ, որոնք ավելի քան 50 անգամ փորձարկվել են հենց այս համակարգի շնորհիվ: Ամերիկյան ֆուտբոլում իրական մարզումներն այնքան էլ արդյունավետ չեն լինում, իսկ ահա «Strivr» համակարգի շնորհիվ թիմերը կարող են բարելավել տակտիկական հմտությունները:

Փաստացի այս համակարգը ավելի շատ օգտագործվում է ամերիկյան ֆուտբոլում և բեյսբոլում, երևի թե այն պատճառով, որ այս երկու մարզաձևերում ավելի շատ շեշտը դրվում է ստատիկ վիճակի վրա` ի տարբերություն ֆուտբոլի, որտեղ ամեն ինչ ավելի բարդ է: Բացի այդ, այս համակարգի ստեղծողները դեռ չեն կարողացել լուծել վիրտուալ աշխարհում տեղաշարժվելու խնդիրը` հատկապես օգտագործողի համար  առանց  կողմնակի ազդեցությունների:


Ի՞նչ պետք է իմանալ վիրտուալ իրականության տերմինաբանության մասին

Վիրտուալ իրականություն- տեխնոլոգիա, որը թույլ է տալիս օգտագործողին ներդնել համակարգչային վիրտուալ իրականության կամ իրական իրավիճակի մեջ, որը հիմնված է պանորամային տեսախցիկների  տեսագրությունների հիման վրա: Դրանք թույլ են տալիս փոփոխել թեքման անկյունն ու աստիճանը:

Պանորամային վիդեո- տեսագրություն, որն  արված է մի հարթության մեջ և  թույլ է տալիս ստանալ ամբողջական համայնապատկեր` հիմնվելով մի քանի տեսախցիկների տվյալների հիման վրա:

Սպասման ժամկետ- գործողության և պատասխանի միջև ընկած ժամանակահատվածը:

Երկալիքային ձայն- Տեխնոլոգիաները ստեղծում են ձայն, որը կարծես պարուրում է օգտատիրոջն` այլ ոչ թե հնչում  նրա գլխում: Փորձեք փակել աչքերը և միաժամանակ լսել երկու աղբյուրից լսվող ձայներն ու կհասկանաք թե ինչի մասին է խոսքը:


Սոցիալական փորձի վերաբերյալ

Եթե մինչ այս վիրտուալ իրականությունը մեզ համար ասոցացվում էր անհավանականության հետ, ապա հիմա դրա ապագան կապված է սոցիալական փորձի հետ: Դուք կարող եք նստել վիրտուալ ասպարեզում և նույնիսկ շփվել այնպիսի մարդկանց հետ, ովքեր նույնպես որոշել են վիրտուալ կերպով ներկա գտնվել տվյալ վայրում:

Հ.Գ. Այս նյութը պատրաստելուց հաճելիորեն զարմացա նորագույն տեխնոլոգիաների անսահման մեծ հնարավորություններից, սակայն անձամբ ես չէի  ցանկանա, որ այն կիրառվեր անչափահասների մասնակցությամբ սպորտաձևերում: Պետք չէ մանկուց նրանց «հարմարացնել» ռոբոտի կարգավիճակին:



                                                                                     Միհրան Ալեքսանյան

Լուիս Սուարես. Վերջ Մեսսիի և Ռոնալդուի հեգեմոնիային

Կատալոնական «Բարսելոնան» Իսպանիայի ընթացիկ առաջնության վերջին տուրում հյուրընկալվելիս 0:3 հաշվով հաղթանակ տարավ «Գրանադայի» նկատմամբ և հռչակվեց երկրի չեմպիոն: Այդ խաղում իր հերթական հետ-տրիկը ձևակերպեց «Բարսելոնայի» և Ուրուգվայի ազգային հավաքականի հարձակվող Լուիս Սուարեսը:

 Վերջինս 38 խաղերից հետո խփել է 40 գոլ, որը լավագույն ցուցանիշն է եվրոպական Թոփ-5 առաջնություններում: Սուարեսը երրորդ ֆուտբոլիստն է Լա Լիգայի պատմության մեջ, ով  մեկ մրցաշրջանում դառնում է 40 գոլի հեղինակ: Մյուս երկուսը` Մեսսին և Ռոնալդուն:
 Դեռևս երկու տարի առաջ, եթե  երկրպագուներին հարցնեին` հավատում եք արդյո՞ք, որ որևէ ֆուտբոլիստ խաղալով Մեսսիի և Ռոնալդուի ժամանակաշրջանում, կկարողանա գերազանցել նրանց, կարծում եմ բոլորը միաբերան կպատասխանեին ո՛չ, դա անհնար է: Բայց արի ու տես, որ լավ էլ հնարավոր է: Եվ այդ ֆուտբոլիստը Լուիս Սուարեսն է:

Ես դեռևս 2013-2014 թթ մրցաշրջանից հետևում եմ Սուարեսի խաղին: Տվյալ տարին Սուարեսի համար լավ չսկսվեց: 2013 թվականի ապրիլի վերջին «Չելսիի» պաշտպան Բրանիսլավ Իվանովիչին կծելու համար Սուարեսը որակազրկվեց 10 խաղով, ինչը նշանակում էր, որ նա պետք է բաց թողներ այդ  մրցաշրջանի վերջին և հաջորդ մրցաշրջանի մեկնարկային 5 հանդիպումները: Միգուցե ծիծաղելի թվա, բայց հենց այդ որակազրկումը խթանեց Սուարեսի այսպիսի առաջխաղացմանը: Ճիշտ է, դրանից հետո եղավ նաև 2014 թվականի Աշխարհի առաջնության տհաճ միջադեպը` Ջորջիո Կյելինիի հետ, սակայն այդ ժամանակ Սուարեսը մեկնել էր Բրազիլիա արդեն աստղի կարգավիճակով:

 Ինչևէ, վերադառնանք 2013-2014 մրցաշրջանին: Բաց թողնելով մեկնարկային 5 հանդիպումներն, ուրուգվայցին մրցաշրջանի արդյունքներով կարողացավ խփել 31 գնդակ: Պրեմիեր Լիգայի ավելի քան 20-ամյա պատմության մեջ նման հաջողության հասել էին Ալան Շիրերն ու Կրիշտիանու Ռոնալդուն:
Ինչպես և Անգլիայում, այնպես էլ Իսպանիայում, Սուարեսը կարողացավ հավասարվել և ինչու չէ շրջանցել համաշխարհային ֆուտբոլի «դեմքերին»: Կարծում եմ Լուիս Սուարեսի հաջողությունների գրավականն անսպառ կիրքն է դեպի ֆուտբոլը: Անկեղծ ասած ես դեռևս չեմ տեսել մի ֆուտբոլիստի, որը ավելի մեծ խանդավառությամբ կխաղա ֆուտբոլ` քան Լուիս Սուարեսը: Նա կարծես երեխա լինի: Երբ հաղթում է մանկան պես հրճվում է, իսկ երբ ճաշակում է պարտության դառնությունը` տխրում է ինչպես  պատժված  փոքրիկ երեխան:

Լուիս Սուարեսն իդեալական օրինակ է այն բանի, որ ցանկացած անկումից կարելի է նորից վերև բարձրանալ: Նրա դեպքում բարձունքը մեղմ է ասված: Այս պահի դրությամբ Լուիս Սուարեսն առաջ է ժամանակակից ֆուտբոլի «աստվածներ» Կրիշտիանու Ռոնալդուից և Լիոնել Մեսսիից: Որքան էլ որ,  մի շարք երկրպագուներ ինձ հետ չհամաձայնեն միևնույնն է. ինձ համար Լուիս Սուարեսը վերջ դրեց Մեսսիի և Ռոնալդուի հեգեմոնիային:



                                                                                        Միհրան Ալեքսանյան

Դիդյե Դեշամի անհասկանալի հավաքականը

Չլինելով ֆուտբոլի Ֆրանսիայի ազգային հավաքականի մոլի երկրպագու` միևնույնն է համակարգչի առջև նստած սպասում էի, թե ի՞նչ կազմ կհրապարակի Դիդյե Դեշամը տնային ԵՎՐՈ-ի համար: Եվ այն պահին, երբ տեսա 23 ֆուտբոլիստներից բաղկացած ցանկը` պարզապես ապշեցի: Խնդրեմ ուսումնասիրեք նաև դուք:

Բոլոր դիրքերում կա ամենաքիչը մեկ մեղմ ասած տարօրինակ որոշում Դիդյե Դեշամի կողմից:

1) Ինչու՞ «ծաղրածու» դարձած Էլյակիմ Մանգալան, այլ ոչ թե երիտասարդ, հեռանկարային Սամուել Ումտիտին:

Էլյակիմ Մանգալայի մասին խոսելը նույնիսկ ավելորդ եմ համարում, քանզի վերջին երկու տարիներին ֆրանսիացու խաղը «Մանչեսթեր Սիթիում» նույնիսկ հույսի նշույլ չի առաջացնում, որ նա մի օր կկարողանա համապատասխանել Ֆրանսիայի հավաքականի մակարդակին:

Իսկ Սամուել Ումտիտին ֆրանսիական «Լիոնի» կազմում վերջին տարիներին իրոք զարմացնում է: Այս մրցաշրջանում 22-ամյա երիտասարդը մասնակցել է 29 հանդիպման և դարձել 1 գոլի հեղինակ: Ումտիտիի թիմը անցկացրած 37 խաղերում բաց է թողել 39 գոլ` որն առաջնության 20 թիմերի մեջ 5-րդ ցուցանիշն է: Բացի այդ նա ունիվերսալ ֆուտբոլիստ է, կարող է հանդես գալ և՛ կենտրոնում, և՛ ձախ եզրում:



2 Կիսապաշտպանության գիծը

Այստեղ կային տարբերակներ` օրինակ Յոհան Կաբայի փոխարեն Ադրիեն Ռաբիո կամ Մորգան Շնեյդերլին: Սակայն հաշվի առնելով, որ այս նշված ֆուտբոլիստներն ավելի պաշտպանողական ֆունկցիաներ են կատարում, ապա կարելի է հասկանալ Դեշամին, որովհետև նրա թիմում ընդգրկված են այս մրցաշրջանում Եվրոպայի լավագույն հենակետային կիսապաշտպանները` հանձինս Անգլիայի նորընծա չեմպիոն Նգոլո Կանտեի և Մարսելի «Օլիմպիկի» ֆուտբոլիստ Լասանա Դիարայի:
 Իսկ հիմա Դիդյե Դեշամի ամենաանհասկանալի որոշումների մասին.

Ինչպես հասկացաք 23 հոգուց բաղկացած հայտացուցակից բացակայում էին ֆրանսիական «Նիցցայի» հարձակողական ոճի կիսապաշտպան Հատեմ Բեն-Արֆան` ով պարզապես փայլում է այս մրցաշրջանում, և իսպանական «Սևիլիայի» հարձակվող Կևին Գամեյրոն: Վերջինիս փոխարեն Դիդյե Դեշամը նախապատվությունը տվել է մեքսիկական «Տիգրեսի» հարձակվող Անդրե-Պիեր Ժինյակին:

Կևին Գամեյրոն այս մրցաշրջանից առաջ հայտարարել էր, որ կաշվից դուրս է գալու որպեսզի տեղ գտնի Ֆրանսիայի հավաքականի հայտացուցակում, քանի որ, չի ցանկանում տնային ԵՎՐՈ 2016-ին հետևել տանը բազմոցի վրա նստած:
 Գամեյրոն Լա Լիգայի 31 խաղում դարձել է 16 գոլի և 5 գոլային փոխանցման հեղինակ, իսկ Եվրոպա Լիգայի 8 խաղում` 7 գոլի և 2 գոլային փոխանցման հեղինակ: Եվ եթե այսպիսի վիճակագրություն ունեցող ֆուտբոլիստը չի հրավիրվում հավաքական, ապա մնում է միայն մտածել, որ պատճառն անձնական բնույթի է: Անձամբ ես ոչինչ չունեմ Անդրե-Պյեր Ժինյակի դեմ, որն իդեպ նույնպես լավ մրցաշրջան է անցկացնում և դարձել է Մեքսիկայի առաջնության լավագույն ռմբարկու` 16 գոլ հեղինակելով, սակայն համաձայնվեք, որ եվրոպական ֆուտբոլի մակարդակն անհամեմատելի է Մեքսիկայի առաջնության մակարդակի հետ:

 Եվ վերջապես  Հատեմ Բեն Արֆայի մասին: Մի փոքր վիճակագրություն` 33 խաղ-17 գոլ-6 գոլային փոխանցում: Ինչպես վերևում նշեցի թիմում հենակետային գոտին ամուր է, սակայն ստեղծագործ ֆուտբոլիստներից կիսապաշտպանությունում կարելի է առանձնացնել միայն Պոլ Պոգբային: Բեն Արֆան կարող էր բազմազանություն հաղորդել Ֆրանսիայի հավաքականին` խաղալով ենթահարձակվողի դիրքում:

 Այս մրցաշրջանում «Նիցցայում» նա հիմնականում խաղում էր հենց այդ դիրքում, սակայն անհրաժեշտության դեպքում կարող է նաև լավ հանդես գալ հարձակման գծում:
  Հայտացուցակից դուրս թողնելով այսպիսի ֆուտբոլիստների, Դիդյե Դեշամը ռիսկի է դիմում տապալել տնային ԵՎՐՈ 2016-ը:

Հ.Գ. Կարող եք գրել ձեր կարծիքը այս հոդվածի վերաբերյալ մեկնաբանությունների դաշտում: Հետաքրքիր կլինի իմանալ մյուս ֆուտբոլասերների կարծիքը այս ամենի վերաբերյալ:





                                                                                  Միհրան Ալեքսանյան

Նգոլո Կանտե. «Լեսթերի» խաղի հիմքն ու շարժիչ ուժը

 «Լեսթերի» սենսացիոն չեմպիոնությունը անհնար կլիներ առանց նրա: Նա ունի բոլոր որակները համարվելու աշխարհի լավագույն հենակետային կիսապաշտպանը:

Պրեմիեր Լիգայի այս մրցաշրջանի լավագույն ֆուտբոլիստի քվեարկության արդյունքներով «Լեսթերի» ֆրանսիացի կիսապաշտպան Նգոլո Կանտեն զբաղեցրել էր երրորդ հորիզոնականը` զիջելով միայն իր թիմակիցներ Ռիհադ Մահրեզին և Ջեյմի Վարդիին: Անկախ այս քվեարկության արդյունքներից, Կանտեն համարվում է այս մրցաշրջանի լավագույն ձեռքբերումը: Նախորդ ամռանը  «Լեսթերը» 5,6 մլն ֆունտ էր ծախսել  Կանտեի տրանսֆերը  գնելու համար: Փորձենք վերլուծել Կանտեի գործողությունները վիճակագրության օգնությամբ:

 Ցանկացած թիմ լավը դառնալու համար պետք ունենա կայուն հիմք: «Լեսթերի» դեպքում այդ հիմքը հենց ֆրանսիացի 25-ամյա Նգոլո Կանտեն է: Շատերը կարող են առարկել ասելով, որ Կալուդիո Ռանիերիի թիմի խաղը հիմնված է Վարդիի և Մահրեզի անհատական գործողությունների վրա, սակայն չնկատել Կանտեի ահռելի մեծ ծավալի աշխատանքը խաղադաշտում` անարդար կլինի:

«Լեսթերի» սկաուտական ծառայության բաժնի ղեկավար Ստիվ Ուոլշը  Կալուդիո Ռանիերիի ակումբ գալու օրվանից փորձում էր համոզել իտալացի մասնագետին գնել ֆրանսիական «Կան» ակումբի կիսապաշտպան Նգոլո Կանտեին: Այս մասին խոստովանել է անձամբ Ռանիերին` նշելով, որ Ստիվ Ուոլշն ավելի շատ էր ցանկանում գնել Կանտեին, քան ինքը: 

 Ռանիերին վստահ չէր, որ Կանտեի փափկությունը կհամապատասխանի ֆիզիկապես պինդ անգլիական ֆուտբոլին: Բայց Ստիվ Ուոլշի հաստատակամությունը տվեց իր պտուղները: 5,6 մլն ֆունտ արժողությամբ գործարքը մնաց ստվերում` հաշվի առնելով անգլիական ակումբների խելահեղ չափերի հասնող ծախսերը, իսկ «Լեսթերի» նորեկը միանգամից գրավեց թիմի գլխավոր մարզչի ուշադրությունը:

«Երբ ես առաջին անգամ ժամանեցի մարզումային բազա և տեսա իմ ֆուտբոլիստների բարձր մակարդակը` հասկացա թե ինչքան լավը կարող են նրանք դառնալ: Այդ ֆրանսիացին` Կանտեն, այնպես արագ էր վազում, որ ինձ թվաց թե նրա կիսավարտիքների մեջ պահված է մի քանի մարտկոց: Նա մարզումների ժամանակ  երբեք չէր դադարում վազել: Մի անգամ ես ասեցի նրան,- հեյ Նգոլո, դանդաղի՛ր, պետք չէ անընդհատ վազել, իսկ նա պատասխանեց` եղավ բոսս, հասկացա: Անցավ 10 վարկյան և Կանտեն նորից սլանում էր ամբողջ խաղադաշտով: Այդ ժամանակ ես նրան ասացի. կգա մի օր, երբ դու եզրից փոխանցում կկատարես մրցակցի տուգանային հրապարակ և ինքդ էլ գլխի հարվածով  կեզրափակես այն»,- խոստովանում է Կլաուդիո Ռանիերին:

Արգելակել բառը խորթ է Նգոլո Կանտեի համար: Այս մրցաշրջանի 29 խաղերից 19-ում նա իր թիմակիցներից ավելի շատ է վազել: Բացի այդ, թիմում նա առաջին տեղն է զբաղեցնում նաև հաղթահարած տարածության և արագացումների առումով: Նմանատիպ աշխատասիրությունը անգնահատելի է մի թիմի համար, որը միջինը մեկ խաղում գնդակին տիրում է խաղային ժամանակի գրեթե 40 %-ի չափով: Իսկ Ռանիերին կարող է չնեղսրտել Կանտեի փոքրամարմին լինելու առումով, ընդհակառակը, Նգոլո Կանտեն բնության հրաշք է: Կիսապաշտպան`1.69 սմ հասակով, սովորաբար ամենացածրահասակ ֆուտբոլիստն է լինում խաղադաշտում, սակայն նրա խիզախությունը բարձրացնում է «Լեսթերի» մարտական ոգին:

Վիճակագրությունը ցույց է տալիս գնդակը վերադարձնելու նրա անհագ ցանկությունը: Կանտեն  բոլորից շատ է կասեցրել մրցակցի գրոհներն ու գնդակներ խլել: 

Կանտեի ներդրումը թիմի պաշտպանական գործողություններում առանցքային դեր ունի «Լեսթերի» համար` որի խաղը հիմնված է գնդակներ խլելու և արագ հակագրոհների վրա: Այստեղից հետևություն, որ առանց հանճար Կանտեի, Ջեյմի Վարդին ու Ռիհադ Մահրեզը պարզապես հնարավորություն չէին ունենա այդքան շատ գոլեր հեղինակելու:

Նգոլո Կանտեն նաև հիանալի ստեղծագործ է: Փոխանցումների ճշգրտությամբ, ֆրանսիացին «Լեսթերում» իրեն հավասարը չունի (81.3 %): Կիսապաշտպանության գծում իր խաղընկեր Դանի Դրինկուոտերը նախընտրում է խաղալ երկար փոխանցումներով` դեպի Վարդին և Մահրեզը, իսկ ահա Կանտեն սիրում է միայնակ առաջ տանել գնդակը: Հենց Կանտեի հաջող գործողություններից են ծնվել «Լեսթերի»  խփած գոլերի առյուծի բաժինը: Մի խոսքով Նգոլո Կանտեն խաղադաշտում անում է բացառապես ամեն ինչ, այդ իսկ պատճառով էլ խաղընկերներն իրեն պաշտում են:

Նգոլո Կանտեն դարձել է Եվրոպայի լավագույն կիսապաշտպաններից մեկը և նույնիսկ հասցրել է նորամուտը նշել Ֆրանսիայի ազգային հավաքականում` դառնալով գոլի հեղինակ: Զարմանալի չէ, որ Սըր Ալեքս Ֆերգյուսոնը Կանտեին անվանել է այս մրցաշրջանի լավագույն խաղացող: 

Չի կարելի չգնահատել Վարդիի և Մահրեզի անհատական որակները, սակայն նրանք երկուսն էլ մրցաշրջանի ընթացքում երբեմն թերացան: Վարդին դեկտեմբեր-հունվար ամիսների ընթացքում 7 խաղ չէր կարողանում գոլի հեղինակ դառնալ, իսկ Մահրեզի մարզավիճակը վատացավ մրցաշրջանի երկրորդ հատվածում: Կանտեն ընդհակառակը` կայունության մարմնավորում է:

Այնպես որ, եթե «Լեսթերը» չկարողանա թիմում պահել Կանտեին, ինչը շատ հնարավոր է` հաշվի առնելով մի շարք գրանդ ակումբների հետաքրքրությունն, ապա հաջորդ մրցաշրջանում Կլաուդիո Ռանիերին կկանգնի փաստի առաջ:


                                                                                                                  Միհրան Ալեքսանյան

Կլաուդիո Ռանիերի. Ծայրահեղությունից ծայրահեղություն

Կլաուդիո Ռանիերի... Մարզիչ, ով վերջին շրջանում կարելի է ասել դարձել է համաշխարհային ֆուտբոլի առաջին դեմքը: Իտալացի 64-ամյա մասնագետը համեստ «Լեսթեր Սիթի» ակումբի հետ դարձավ Անգլիայի չեմպիոն` ապացուցելով շատերին, որ հաջողության կարելի է հասնել ոչ միայն փողով այլ նաև աշխատասիրությամբ: